Bijzondere zaken

Heeft u ook iets leuks of interessants te melden: geef het ons even door  (info@nmpermelo.nl).

  Broekbos

Ook Ermelo heeft, bij tijd en wijle, z'n broekbos.
Na een veel te droge zomer fleurt het gebied rond de Zandkampvijver bij de natuurtuin weer prachtig op!

maart 2020

Veel

Maar als je van honingzwammen houdt.....

oktober 2017

De tand des tijds bijt door..

Veel mensen kennen de houtsnijwerken van insecten in het Speulderbos, in de jaren 2006-2008 vervaardigd door Harry Leurink.
In mei 2017 is het eerste (de mieren), zoals vanzelfsprekend ook in de bedoeling lag, aan het natuurlijke proces bezweken.

Toch een momentje.....

in juli 2017 volgde het vliegend hert...

en in september was het, waarschijnlijk geholpen door een ijverige bosbeheerder (en diens doorgeschoten juridische aansprakelijkheid voor ieder vallend takje in zijn bos), afgelopen voor:

de duizendpoot,

de mestkever,

de pissebedden,

en de doodgraver, het wordt kaal....

het was een taaie, maar in december 2019 volgde de oorwurm...

en telt deze krekel nog? (december 2019)

Leuk

Trouw 2-3-2017

Klaar-over

We zoeken nog een plichtsgetrouwe klaar-over, voor hesje en spiegelei wordt gezorgd..

Ermelo Schoon?

In de berm van het Speulderbos ditmaal geen paddestoelen maar een vrije gift van enige van onze soortgenoten..

Nu niet meteen lelijk denken! (ik had even de neiging)

de melk is biologisch met EKO keurmerk en van weidekoeien, de verpakking klimaatneutraal...

en ook het tasje voldoet aan alle milieueisen!

De rest heb ik niet onderzocht (rook niet helemaal fris..) maar zonder twijfel betreft het hier lieden met een hoog ecologisch normbesef (het NMP zoekt nog vrijwilligers, de werkgroep ErmeloSchoon wellicht?), het komt wel goed met de wereld....

Geveltoerist  De Hooge Riet

Peter van der Velde ontmoette bij De Hooge Riet een bijzonder onverschrokken eekhoorn, zonder valnet!

Brede wespenorchis

Roos Scholten ontdekte op de Groevenbeekse Heide de Brede wespenorchis

http://www.floravannederland.nl/planten/brede_wespenorchis

Wel jammer dat deze beschermde plant een paar dagen later door een liefhebber met wat minder scrupules is gejat....

Bernadette Vrijling leverde het volgende aan:

Klimaatverandering wordt voor een zeer belangrijk deel veroorzaakt door ontbossing. De reuzen van het regenwoud moeten plaatsmaken voor maïs- en sojaplantages, waarvan de opbrengst bestemd is voor veevoer.

Door de enorme hoeveelheden CO2 die we produceren, verzuurt de oceaan, sterven de koraalriffen en ook het plankton heeft het erg moeilijk. De auto laten staan helpt natuurlijk, maar de impact van consuminderen van vlees en vis, heeft een nog veel grotere positieve invloed op het klimaat, de oceaan en onze eigen gezondheid, dan het stilleggen van al het gemotoriseerde verkeer. Makkelijker kunnen we het niet maken. Doe mee en deel deze EERSTE ANIMATIEFILM van Sea First alsjeblieft zo veel mogelijk.

www.seafirst.nl

Kannibale rupsen?

Kees Witteveen bracht het volgende in:

In een klein insectenhotel bij huis, zitten in een aantal doorzichtige buisjes allemaal kleine groene rupsjes, in begrensde vakjes.
De buitenkant is afgedicht zoals solitaire bijen dat doen.
In een aantal andere buisjes zit gewoon stuifmeel, met larfjes ook in vakjes en van buiten afgedicht.
Na een poosje lijkt het er op dat de kleine rupsjes opgegeten worden en dat er één grotere rups in zo’n vakje overblijft.
Een en ander is binnen een paar dagen gerealiseerd.
Dit is al eens eerder gebeurd in eerdere jaren, ik vind het een bijzonder verschijnsel.

Heeft iemand een idee wat dit is?   Hopelijk kun je op de foto zien hoe het er uitziet.

Late Kerst?

of gewoon wat druppeltjes op de sporenkapsels van een mosje?

Geveld door de storm

Tijdens een wandeling door het Leuvenumse bos kwam Jan van Doornum deze omgewaaide bomen tegen: 
stormgeweld met domino-effect op het rolstoelpad langs de Leuvenumse beek.

Vroege winter?

22 oktober: vroege winter in het Speulderbos?

Speulderbos in China

Onze correspondent in China attendeerde ons op een artikel in het juni-nummer van het prestigieuze Chinese fotomagazine 'Photographers Companion' waarin ons eigen Speulderbos een prominente rol speelt. Ook de ons bekende fotografe komt in het artikel aan bod. Hoe zijn we nog aan het uitzoeken... (het Chinese karakter 'bos' is al herkend, met het overige worstelen we nog en we houden ons aanbevolen voor de rest van de vertaling, het complete artikel is ter beschikking...)

Op 12 april lag er al aardig wat kikkerdril in onze vijver. Ik haalde een paar ingewaaide takjes uit de vijver en ineens was er een witte bal in het water zichtbaar. Met een schepnetje haalde ik het naar boven. Het was een stevige klomp van…..ja, van wat? Ik draaide het om en zag wat botjes in het materiaal zitten die er meteen uitvielen. Naar het geheel kijkend kwam ik op de gedachte dat dit de overblijfselen van een kikker kon zijn. Dood gegaan en verteerd. Het niet bevruchte kikkerdril, dat zij blijkbaar al bij zich droeg, is gaan opzwellen en had het overgebleven deel van het geraamte deels omsloten. 
Ik heb dit nog nooit eerder gezien en weet niet of mijn mijmeringen juist zijn. Als er iemand meer weet over dit verschijnsel kan hij/zij dat mailen via het NMP. info@nmpermelo.nl

                                                                                                                                                Gert Schuurman

Vliegende deuren

Het was al bekend dat ze er bivakkeerden maar nu met eigen ogen gezien:
Zeearenden in het Harderbroek!

majestueus

zie ook hier

IJshaar revisited

Je hebt mooie en héle mooie....

zie ook hier

Wit Judasoor

Judasoor (Auricularia auricula-judae) is een 2-6 cm grote, satijnige, donkerroze, oorvormige zwam. Hij voelt zacht, kraakbeenachtig aan. Hij komt vooral op wat oudere vlierstruiken voor. Fiet van Beek heeft op Oud-Groevenbeek een zeer zeldzame variëteit van het Judasoor ontdekt: een witte vorm van de zwam, de Auricularia auricula-judae var. lactea.

foto: Fiet van Beek

Aalschooiers

Een troep aalscholvers groepsgewijs op jacht op het Nuldernauw: mooi gezicht maar je kunt maar beter geen vis zijn...
De meeuwen profiteren mee.

Groevenbeek spiegel

René van Stormbroek stuurde ons deze fraaie spiegel van de Jugendstil-villa in de vernieuwde vijver op Oud-Groevenbeek.

Tonders laten zich niet kisten!

Mooi om te zien hoe tonderzwammen in het Speulderbos, in juli nog flink toegetakeld door enkele onnozele paddocriminelen, zich drie maanden later al weer sterk aan het herstellen zijn.
Het duurt een paar jaar voor ze hun oude staat hebben maar het jeugdige begin is er...!

3 augustus 2013

3 november 2013

een poëtische bijdrage van Joke Pieters-Keemink      

Abrupt einde monumentale beuk

Op woensdag 28 augustus 2013  is rond het middaguur uit een monumentale beuk op de hoek van de Stationsstraat en de Chevallierlaan op het terrein van GGZ Centraal spontaan een forse tak gescheurd. Het ging om een zgn. 'plakoksel' . Gelukkig hebben er zich geen persoonlijke ongelukken voorgedaan. Eric en Saskia Boekestein, toeristen uit Den Helder, zaten met kind op een bankje onder de boom toen die wat begon te kraken. Voor de zekerheid zijn ze toen maar verkast naar de overkant en slaagden erin een kort filmpje van de vallende tak te maken, de beschermengel heeft goed werk geleverd!
De gemeente was snel ter plaatse om de weg weer vrij te maken.

Na verdere controle van de meer dan 100-jarige beuk en in overleg met de gemeente is besloten de fors beschadigde boom vrijdagochtend 30 augustus te kappen i.v.m. de veiligheid.

Omdat beuken slecht tegen plotselinge blootstelling aan zonlicht kunnen (de fijne schors van een beuk kan zich dan niet snel genoeg aanpassen aan de nieuwe situatie, waardoor ze uitdroogt en op termijn afvalt), is besloten bij enkele beuken in de Chevallierlaan de stammen door boomverzorgers deskundig in te laten pakken met jute.

een bericht van Peter van der Velde 

Zeearend in de Zwaluwstraat!

Een spectaculair bericht van Gerard van Ruiten (een onverdachte bron..):

Vanochtend zaten Coby en ik heerlijk in de achtertuin van onze woning aan de Zwaluwstraat in Ermelo onder het genot van een goede kop koffie te genieten van de zomerzon. Zoals altijd genieten wij in deze zonovergoten augustusmaand van de vele vlinders in en rond de 2 vlinderstruiken. In de bijna blauwe lucht werd mijn blik getrokken door een grote stootvogel op thermiek zwevend boven de Zwaluwstraat. De enorme grootte en de duidelijk witte kop vielen direct op. Als rasechte en ervaren vogelaar was er bij Gerard geen twijfel: een volwassen exemplaar van de zeearend! Zeker een niet alledaagse waarneming!!!

De lengte van een volwassen zeearend bedraagt 70 tot 92 cm, de vleugelspanwijdte is 200 tot 250 cm en het gewicht 3,1 tot 7,5 kg. Een zeearend kan tot 20 jaar oud worden.

Vanwege de grote spanwijdte wordt de zeearend ook wel de vliegende deur genoemd. Buiten zijn enorme spanwijdte vallen zijn grote gele snavel, de diep gevingerde vleugels en zijn witte staart op. Jonge exemplaren hebben die witte staart overigens niet.

De zeearend is terug in Nederland. Vroeger was deze grote roofvogel in heel Europa een bekende gast. Mede onder invloed van de mens is hij een zeldzaamheid geworden. Daarom is het des te verheugender dat de zeearend sinds 2006 weer in Nederland broedt.

De ‘vliegende deur’, zoals de grootste arend van Europa wordt genoemd, heeft zich op eigen kracht weer gevestigd in Nederland. Eerst als wintergast, maar sinds 2006 ook als broedvogel. Het eerste broedpaartje koos daarvoor de Oostvaardersplassen – een teken dat het goed gaat met de natuurontwikkeling in dit gebied.

Ook op andere plaatsen in Nederland worden zeearenden waargenomen. Inmiddels broedt de zeearend ook in het Lauwersmeergebied.

Beekmijtertje

Altijd spannend of ze verschijnen, zeker na het droge en koude voorjaar, maar de beekmijtertjes zijn ook dit jaar weer op de afspraak: klein maar fijn!

Eikhaas

Na de nodige regen eind september en begin oktober is het paddestoelenseizoen echt op gang gekomen.
Op het eerste gezicht geen grote hoeveelheden maar wel bij wat aandachtiger kijken veel variatie.
Zo troffen wij in het Sprielderbos deze hele mooie eikhaas aan, met recht een plaatje....

nog meer moois uit de eigen omgeving...

Steenuiltje

Henk Esselink leverde het volgende aan:

Via via hoorden we dat onze buurvrouw, Bianca Uittenbogaard, een foto had gemaakt van het steenuiltje.
Het steenuiltje zat op een dak van een van de woningen aan de De la Reystraat.

foto: Bianca Uittenbogaard

Sperwer

Van ene G. Schuurman ontvingen wij het volgende bericht met foto:

Woensdag 29 februari.

Ik liep het halletje in van mijn huis om een jas te pakken en…………
In de voortuin had een sperwer een merel te pakken. Eerst even rustig kijken.
Daarna een camera gepakt en het lukte me nog om een paar foto’s te maken.

IJshaar

Veel regen deze week (begin december), vochtige lucht dus, en een beetje nachtvorst aan de grond: voor de liefhebber reden om op zoek te gaan naar een bijzonder, teer en vluchtig, verschijnsel. Het was even speuren maar het (voor ons) eerste ijshaar van het seizoen is gevonden!

De (wat saaie) wetenschappelijke verklaring luidt als volgt:

IJshaar, een zeldzaam fenomeen

De alleroudste beschrijving van het fenomeen dateert van 1833, maar wordt dan nog op geen enkele manier begrepen: de haardunne ijsdraden smelten op de hand, maar lijken niet op normale rijp. Een tweede publicatie, uit 1918, is van Alfred Wegener, die vaststelt dat het "Haareis" ontstaat in nachten met lichte vorst (-4°C) op plaatsen met een zeer hoge luchtvochtigheid (100%). Het water vriest echter niet van buitenaf aan, maar lijkt vanuit het hout te komen: de haren groeien van onderaf aan! Wegener vermoedt een relatie met schimmels, omdat hij mycelium op het dode, ontschorste hout denkt waar te nemen, maar komt niet tot een verklaring. In 1985 doet de meteoroloog Karl Lenggenhager proefjes met dood hout: op hout dat eerst in water is ondergedompeld, ontstaat 's nachts wel ijs, maar als dun laagje, niet haarvormig. Op een ander stuk beukenhout (dat hij niet eerst "prepareerde") ontstaat tot half maart wel ijshaar in vriesnachten (met draden tot 9 cm lang!). Ofschoon hij alle voorwaarden voor het fenomeen nauwkeurig onderzoekt en beschrijft, vindt Lenggenhager geen verklaring; een mogelijk verband met schimmels wordt door hem nergens genoemd. 
Het eerste artikel met een sluitende verklaring verscheen in het Schweizer Zeitschrift für Pilzkunde in 2005 van de hand van Gerhart Wagner. Hij trof haarijs op stukjes hout, waarop ook paddestoelen zaten die hij liet determineren als Gele trilzwam (Tremella mesenterica) en Zwarte trilzwam (Exidia glandulosa). Fysiologisch onderzoek leidde uiteindelijk tot de volgende verklaring: in het dode hout moet een schimmel actief zijn. De vrijkomende oxidatie- en verteringsenergie houdt het hout iets warmer dan de omgeving. De verbrandingsproducten, water en koolstofdioxide, worden uit het hout naar buiten afgescheiden en het water, eenmaal buiten, bevriest meteen, waardoor de haren inderdaad van onderaf aangroeien.

(www.allesoverpaddestoelen.nl)

in 2015 is de verantwoordelijke schimmel nader gedefinieerd: het rozeblauwig waskorstje (exidiopsis effusa)

zie ook hier

Voor ons is het wat simpeler: gewoon een sprookje.....

voor de fijnproever: meer ijshaar uit het archief.....

Pijnlijk

Van mevrouw Corrie Oudemans kregen wij de melding dat er 's nachts een vogel, waarschijnlijk een bos- of een ransuil, tegen haar schuifpui was gevlogen met onderstaand beeld als gevolg......
Het ongelukkige dier is niet gevonden dus heeft de klap waarschijnlijk wel overleefd (dagje koppijn?).